คอลลาเจนประเภท II ที่ไม่ผ่านการตัดแต่งจะป้องกันและรักษาโรคข้อเข่าเสื่อมและการเสื่อมของการทำงานของมอเตอร์ในผู้ป่วย T2DM และหนู db/db†

 โรคข้อเข่าเสื่อม (OA) แทบไม่มีการวิจัยในผู้ป่วยเบาหวาน การศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อยืนยันผลการป้องกันและการรักษาของคอลลาเจนชนิด II ที่ไม่ผ่านการย่อยสลาย (UC II) ต่อโรคข้อเสื่อมในหนู db/db ที่มีอายุมากขึ้น และในผู้ป่วยโรค T2DM ประการแรก หนูเมาส์ db/db ที่มีอายุมากได้รับการสุ่มกำหนดให้กับสามกลุ่ม: กลุ่มการแทรกแซง UC II (UC II),miracles uc ii รีวิว  กลุ่มรุ่นเก่า (OM) และกลุ่มควบคุมเชิงบวก ในขณะเดียวกันหนูเมาส์ db/m และหนูเมาส์ db/db รุ่นเยาว์ถูกใช้เป็นกลุ่มควบคุมปกติและกลุ่มควบคุมรุ่นเยาว์ ตามลำดับ ประการที่สอง ผู้ป่วย T2DM ห้าสิบห้ารายที่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นโรคข้อเข่าเสื่อมได้รับการสุ่มให้เป็นสองกลุ่ม: UC-II และกลุ่มควบคุมยาหลอก หลังจากการแทรกแซงเป็นเวลาสามเดือนในหนูทดลองและผู้ป่วย T2DM ได้มีการ

ประเมินการเดินและกิจกรรมทางกายภาพของอาสาสมัครและวัด biomarkers ในซีรัมรวมทั้ง cytokines อักเสบปัจจัยความเครียดออกซิเดชันและเมทริกซ์ metalloproteinases (MMPs) เมื่อเทียบกับหนูกลุ่ม OM กลุ่ม UC II แสดงให้เห็นความเหนือกว่าอย่างมีนัยสำคัญในแง่ของการทำงานของมอเตอร์ ซึ่งรวมถึงพื้นที่วิถีการเคลื่อนที่ (163.25 ± 20.3 เทียบกับ 78.52 ± 20.14 ซม. 2) ดัชนีความสั่นสะเทือน (0.42 เทียบกับ 1.23) เวลายืน (หลังซ้าย: 0.089 ± 0.03 เทียบกับ 0.136 ± 0.04 วินาที), การแกว่ง (ด้านหน้าขวา: 0.12 ± 0.02 เทียบกับ 0.216 ± 0.02 วินาที), ความยาวก้าว (หลังขวา: 7.2 ± 0.9 เทียบกับ 5.7 ± 1.1 ซม.), รอบก้าว (หลังขวา: 0.252 ± 0.05 เทียบกับ 0.478 ± 0.11 วินาที) และจังหวะ (14.12 ± 2.7 เทียบกับ 7.35 ± 4.4 ขั้นต่อวินาที) นอกจากนี้ ระดับ

 IL-4, IL-10, CTX- II และ TGF-β ในกลุ่ม UC II สูงกว่ากลุ่ม OM เท่ากับ 1.74, 2.23, 1.67 และ 1.84 เท่า ตามลำดับ ในขณะที่ระดับ MMP -3 และ MMP-13 ในกลุ่ม UC II uc-ii collagen  เป็นครึ่งหนึ่งของกลุ่ม OM ในทำนองเดียวกัน การแทรกแซงของ UC II ทำให้คะแนนความเจ็บปวด ความฝืด และการทำงานทางกายภาพลดลงอย่างมีนัยสำคัญ (p < 0.05) ในขณะที่ 6 MWT และระยะทาง MET ทั้งหมดในกลุ่ม UC II เพิ่มขึ้นอย่างน่าทึ่ง

 (p < 0.05) หลังจากการแทรกแซงเป็นเวลาสามเดือน มุม varus ลดลงอย่างมีนัยสำคัญจาก 4.6 ± 2.0° เป็น 3.0 ± 1.4° และระยะงอเข่าเพิ่มขึ้นอย่างเห็นได้ชัดจาก 57.9 ± 14.0° เป็น 66.9 ± 10.4° อย่างสำคัญ แนวโน้มที่ลดลงในระดับของ hs-CRP และ MDA และแนวโน้มที่เพิ่มขึ้นในระดับ SOD มีความสอดคล้องกันในหนูเมาส์ db/db และผู้ป่วย OA หลังการบริหารให้ UC II